“Nehir kendi yolunda mutlulukla akıyordu, ta ki bir çöle gelip onu geçmesi gerekene kadar. Her denemesinde kumlar bütün suyunu emiyor ve nehir çölün içinde kayboluyordu. Tekrar tekrar denedi ama her seferinde aynı şey oldu. En sonunda rüzgar geldi ve nehire dedi ki: “Çölü geçmene yardım edebilirim ama bana güvenmeli ve kendini benim ellerime bırakmalısın. Ne yapacağımı sana açıklayamam”. Nehir önce tereddüt etti ve çölü geçmeyi takrar denedi. Ama sonunda pes etti ve rüzgara ona güveneceğini söyledi. Böylece rüzgar nehri buharlaştırdı, bir bulut halinde onu çölün üstünden taşıdı ve karşı tarafta yağmur olarak yere bıraktı. Nehir sevinçle akmaya devam etti. Ne olduğundan çok emin değildi. Geçmişte farklı olmuş olduğuna dair, dönüşmüş olduğuna dair belli belirsiz bir anısı vardı. Kendini bir şekilde farklı, dönüşmüş hissediyordu. Bu sıcak ve rahat bir duyguydu ama nehir tam olarak ne olmuş olabileceğini, hatta öncesinde farklı olup olmadığını bile tanımlayamıyor ya da hatırlayamıyordu.”
Görsel: Nil Nehri
Yazı: Düşler, Düşlemler ve Masallar, Psike İstanbul Psikanaliz Kitaplığı, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları’ndan alıntı.